Blondshell album cover

BlondshellBlondshell

Plaatje 5

Giftig mengsel van gevoelens.

Sabrina Teitelbaum is de vrouw achter Blondshell. Het titelloze album is haar debuut, al heeft ze als Baum ook al een EP gemaakt in 2018. Blondshell is boos en kan dat heerlijk uiten in haar muziek. Ingetogen soms maar vaker schreeuwt ze het van haar af.

Opener Veronica Mars is kort, begint rustig maar gaat dan over in een hysterische gitaarsolo. De toon van het hele album wordt meteen gezet. Veronica Mars was vanaf 2004 een aantal jaar een tv-serie in Amerika. Over de bad boy in de serie zingt Blondshell: Logan’s a dick, I’m learning that’s hot. Niemand is te vertrouwen, jongens al helemaal niet.

Kiss City is een hoogtepunt en halverwege komt het tot een climax waarin ze haar geliefde waarmee ze dan hand in hand loopt smeekt/schreeuwt om haar aan te kijken. Daar heeft ze toch minimaal recht op. Maar uiteindelijk verwacht ze niets want zo gaat het toch altijd?

Olympus hoorde ik op Soma FM en ik dacht steeds dat dit een song van Lucy Dacus was. In ieder geval de intro. Prachtig liedje en nog mooier refrein

Salad gaat over een fantasie moord op de aanrander van een vriendin door gif in zijn salade te stoppen en zingt: It wouldn’t be so bad. It wouldn’t hurt the world maar uiteindelijk But I don’t know how to do that within the framework ‘Cause we were never violent. De muziek is van stadionkwaliteit met losgeslagen drums, pianonoten en synthesizers.

Afsluiter Dangerous is het langste nummer met alleen een akoestische gitaar, wat synths en zang en gaat over de sociale aspecten van haar leven na Covid. Ze vindt het moeilijk en blijft het liefst in bed de hele dag maar is tegelijkertijd bang daarmee haar vrienden te verliezen.

Het schijnt dat het schrijven van het album therapeutisch heeft gewerkt voor haar en ze daardoor nu toch wat zelfverzekerder en gelukkiger in het leven staat. Gelukkig maar.

Afwisselend album dus met mooie ingetogen stukken die regelmatig eindigen in furie. Alt rock wordt gezegd. Dat is een ruim begrip. Beetje indie, beetje ’90’s, beetje stadion. Goede opbouw met mooie refreinen. Persoonlijk vind ik haar stemgeluid erg mooi. Gevoelig en rauw, hoog en laag.

Kwaliteit vinyl

Matig. De rustige passages komen, zoals vaker, goed door maar het stadiongeweld klinkt nogal vervormd. Geluid is ook behoorlijk recht in je gezicht en zit aan de hoge kant, ik mis wat diepte en breedte.

Plaatje #5 is op 8 augustus geplaatst