Eerst luisteren en dan pas kopen!

Ik luister al naar Bleachlab vanaf het allereerste begin toen ik ze op Bandcamp tegenkwam. Ik was zeer onder de indruk van de typische sound van de band. Tokkelende galmende gitaarlijnen, mooie melodieën en vooral de prachtige warme en lage vocalen van zangeres Jenna Kyle maakte veel indruk. Ik kocht hun EP Nothing feels reel in 2021 en daar was het verschil tussen het oudere werk op kant A (heel goed) en kant B (minder spannend) al goed te horen. Toch niet geaarzeld en de nieuwste plaat meteen aangeschaft. Ahjjjj, dat valt niet mee…. het begint nog erg fijn met opener All night maar dan zakt het toch snel in en krijg ik meer van hetzelfde te horen. Dat kan interessant zijn als hetzelfde erg goed is maar Bleachlab vervalt in te makkelijke melodielijntjes die niet interessant en/of spannend zijn. Erger nog is dat – pluspunt – de zang op de plaat behoorlijk naar de achtergrond is gemixt. Op de stream via Tidal klinkt dat overigens beter. Mmmm. Nog erger is de inhoud van de liedjes. Ik geef toe dat ik niet alles begrijp maar wat ik wel hoor is van een hoog tienergehalte. Jammer, jammer.

Zijn er naast de opener toch nog andere positieve bijdragen? Ja hoor. Everything at once als je het refrein overslaat klinkt lekker dreigend en stuwend en sluit instrumentaal erg mooi af. Life gets better is ook niet heel interessant maar sluit ook wel weer erg mooi af met een lang instrumentaal uittro.

Bleachlab kan erg mooie muziek maken. In een aantal liedjes van nu en uit het verleden hoor je dat ook. Alle ingrediënten zijn aanwezig. Goede muzikanten, en een uitstekende (en ook nog eens heel mooie) zangeres. Jammer genoeg hebben ze zich op deze plaat laten verleiden tot te makkelijke en te eenvormige liedjes. Ik hoop dat ze de volgende keer wat meer experimenteren en buiten de bekende lijntjes proberen te treden. Ik blijf ze volgen.

Kwaliteit vinyl.

Bedroefend. De EP uit 2021 klinkt beter. Zoals gezegd is de zang erg in de achtergond gemixt. Instrumentatie is vrijwel niet gescheiden te horen en alles lijkt uit het midden tussen de speakers te komen. Zo ontstaat een brij van geluid terwijl de muziek van Bleachlab juist behoefte heeft aan een helder en transparant geluid. Dat moet de volgende keer veel beter.