Hooggespannen verwachting niet waargemaakt.

Noot. ik heb de plaat niet aangeschaft. Toch wil ik hier mijn zegje doen om een tegengeluid te laten horen. En omdat ik de platen van de dames Phoebe Bridgers, Julien Baker en Lucy Dacus wel bezit en hier in het algemeen positief over schrijf.
Van tevoren al worden aangekondigd als een supertrio maakt de verwachtingen voor deze plaat erg hoog. Waar de pers lyrisch is vind ik het een teleurstelling.

In de eerste plaats omdat het geen homogene plaat is geworden van de dames samen maar een verzameling songs die ieder op een plaat van hun afzonderlijk zou kunnen staan. Ze halen echter allen niet het niveau van die eerder uitgebrachte platen.
Verder hoor ik een regelrechte rip off van Simon & Garfunkel op Cool About It. Niet iets wat er op lijkt maar een 1:1 kopie. Ook op Not Strong Enough hoor ik iets wat wel heel erg lijkt op de eindschreeuw van Baker op Sour Breath van Turn Out The Lights Luister maar eens naar Always an Angel … op 3:09 en vergelijk dat met The harder I Swim, the faster I sink aan het einde van dit nummer. Tsja….. Wat ik ook hoor is soms van een hoog reli gehalte. Daar hou ik niet van.

Conclusie

De lyrische media-aandacht rond Boygenius maakt dat de dames haast met een aura van deze aarde loskomen. Jammer en wat mij betreft onterecht. Ik hoop dat ze met beide benen op de grond blijven staan en nu ieder weer apart hun eigen goede ding doen.